Powerpointmontage gebracht door Géry Cappon uit Zedelgem.
Gedurende tientallen jaren is seizoenarbeid van West-Vlamingen in Frankrijk nooit weggeweest. Het was voor vele families, vrienden en gemeenten waaronder ook Eernegem, een vast jaarlijks terugkerend gegeven, waarnaar zelfs door velen werd uitgekeken.
Het hoogtepunt situeert zich voor WO I, toen tot 60 000 Vlamingen met hun “baluçon”, al dan niet met fiets of de trein, naar Frankrijk trokken en er zich in de agrarische sector, in de steenbakkerijen en in de cichoreiasten krom wroetten om hun gezin overlevingskansen te bieden. Het is eveneens het verhaal van Vlamingen “in de vremde”, waar een andere cultuur heerste en waar ook uitbuiting, ongeregeldheden en spanningen deel uitmaakten van het dagelijkse werk en leven.
Wat lag er aan de oorsprong van die seizoenarbeid? Waarom trokken onze voorouders voor wekenlang over de “schreve”? Hoe hebben de West-Vlaamse seizoenarbeiders zich georganiseerd om ook rechten in Frankrijk te bekomen? Werden ze hierbij een hand gereikt? Hoe is het gesteld met de verschillende treden op de sociale ladder; welke economische positie neemt onze bevolking op het einde van de 19de eeuw in? Hoe reageert de nationale overheid op de sociaal-economische problematiek in Vlaanderen?
In deze voordracht, met beeldmateriaal geïllustreerd, is er bijzondere aandacht voor bovenstaande vragen en worden ze in een ruimer historisch perspectief geplaatst. Op die manier krijgt de luisteraar een volledig beeld van de sociaal-economische context waarin seizoenarbeid kon ontstaan en gedijen.
Al was de samenhorigheid groot en hadden de seizoenarbeiders af en toe veel leute en plezier, het blijft hoe dan ook een ‘zwarte pagina’ in de geschiedenis van het ‘arme’ Vlaanderen.
